SULA

Hallo allemaal,

Er is de afgelopen week weer van alles gebeurt, maar het belangrijkste nieuws is, dat er weer een kindje bij is gekomen. Het verhaal erachter is echt triest (stond vandaag zelfs hier in de krant), en wil ik graag met jullie delen!

Afgelopen dinsdag werd er door een man en vrouw een jongetje van 5 dagen oud, bij Babies Home gebracht. De moeder is een 13 jarig meervoudig gehandicapt meisje (o.a. blind, doof en stom) als gevolg van een zware malaria-aanval die ze als jong kind heeft gehad. Elke dag (mogelijk zelfs dag en nacht) als alle gezinsleden gingen werken in de tuin werd zij in de keuken van hun huis gelegd/opgesloten (meestal een apart gebouwtje) en daar is ze op een dag verkracht. Echt verschrikkelijk, dat iemand zoiets kan doen. Ik snap sowieso al niet hoe iemand een ander kan verkrachten maar dit is echt ZIEKELIJK! Het meisje kan niet praten dus niemand wist dat er iets was gebeurd. Toen ze 3x niet ongesteld werd is de moeder met haar naar de dokter gegaan en bleek ze zwanger te zijn. Ze kan ook niet zitten, dus ze heeft de hele zwangerschap liggend voldragen. De moeder van het meisje kreeg het advies om haar zo goed mogelijk te verzorgen en als ze tekenen vertoonde van een mogelijke bevalling moest ze naar het ziekenhuis komen. Ik weet niet of ze 9 maanden voldragen heeft (waarschijnlijk 8), maar afgelopen vrijdag was het dus zover. Het jongetje is met een keizersnede gehaald, want het meisje kon onmogelijk op de natuurlijke manier bevallen. Toen het jongetje bij Babies Home werd gebracht had hij nog een aansluiting voor een infuus in zijn handje. Omdat zr. Elizabeth dit niet vertrouwde en omdat ze zeker wilde weten dat de moeder niet in staat was om voor het kindje te zorgen (het verhaal kan namelijk ook verzonnen zijn) zijn we met het jongetje terug gegaan naar het ziekenhuis. Je kon in één oogopslag zien dat het meisje inderdaad meervoudig gehandicapt is en zó ontzettend mager. Tijdens een gesprek met een zuster bleek het jongetje nog onder behandeling te zijn. We hebben de baby dus daar gelaten en zijn met de man die het kindje kwam brengen (een oom van het meisje) naar het huis van het gezin gereden, omdat we het kind (mocht het overlijden) terug willen kunnen brengen naar het gezin. Omdat ze waarschijnlijk moeilijk zijn te achterhalen, wilde zr. Elizabeth nu naar het dorpje rijden, zodat ze het terug kan vinden als dat nodig mocht zijn. Het gaat hier om een heel arme familie. De moeder van het meisje is zelf een paar maanden geleden bevallen, maar moet elke dag in de tuin gaan werken, anders hebben ze niets te eten. Haar eigen baby gaat elke dag op de rug mee de tuin in, maar ze kan natuurlijk geen 2 kinderen op de rug dragen, dus er zit niets anders op dan het babytje onder te brengen in een weeshuis. Er zijn ook geen familieleden die de zorg over het jongetje op zich kunnen nemen. Ze zijn allemaal te arm om er een kindje bij te nemen. Het jongetje had nog geen naam. De familie wilde dat wij hem een naam zouden geven. Omdat het een gezin is met een Islamitisch geloof, hebben we hem een Islamitische naam gegeven: SULAIMANI “SULA”. Donderdagochtend hebben we hem weer uit het ziekenhuis op mogen halen en nu wordt hij (tijdelijk) door zuster Elizabeth (en de andere zusters) verzorgd. Dit verhaal wilde ik echt even met jullie delen, want dit zijn dingen die hier helaas nog veel te vaak gebeuren! Op zo’n moment besef ik ook weer in wat voor land ik momenteel ben, waar gehandicapten nog altijd een taboe (vloek) zijn en weg gehouden worden voor de buitenwereld, en waar ondanks veel goede dingen en ontwikkelingen ook nog altijd veel slechte dingen gebeuren. Enerzijds goed om mee te maken, maar anderzijds toch wel fijn dat ik verder weinig of niets met dit soort dingen te maken heb en dat ik vooral kan genieten van mijn tijd hier.

Wat er verder allemaal is gebeurd de afgelopen week, volgt binnenkort!

Veel groetjes Sabine