PRESIDENT MUSEVENI & BRUILOFT

Deze keer eens wat sneller een nieuw bericht.

Op de eerste plaats wil ik iedereen maar weer eens bedanken voor de lieve mailtjes en reacties op mijn site. Daar kijk ik toch elke keer weer naar uit. Hoewel ik het hier heel goed naar mijn zin heb vind ik het erg leuk en fijn om regelmatig iets van het thuisfront te horen en zo een beetje op de hoogte te blijven.

Afgelopen week ben ik met Vader Ndanda en Thomas naar een bijeenkomst geweest waar president Yoweri Museveni kwam vertellen over zijn plannen voor Oeganda (soort campagne dus). Ik had gehoopt dat hij in het Engels zou praten, zodat ik het ook een beetje zou kunnen volgen, maar helaas ging alles in het Lusoga/Luganda. Ik doe mijn best om het een en ander in die taal te leren, maar dat blijft toch wel een beetje beperkt tot groeten en wat kinderpraat. Ik zou het graag beter willen leren spreken en ik ben het ook weer aan het oefenen, maar iedereen spreekt je in het Engels aan, dus ik heb het niet echt nodig. In communicatie met de zorgmoeders zou het soms wel handig zijn, want hun Engels is niet zo geweldig en het valt dus niet mee als je ze iets vraagt of duidelijk wilt maken. Maar goed, we waren dus bij de bijeenkomst met de president, waar we voor zijn komst goed geëntertaind werden. Er waren veel scholen op de bijeenkomst afgekomen en iedere school had wel iets ingestudeerd. Zoals Nederland Oranje als nationale kleur heeft, heeft Oeganda geel als kleur. Thomas en ik wilden beide iets geels aan doen, maar ik had helaas geen geel kledingstuk. Eenmaal bij de bijeenkomst vond ik dat helemaal niet meer zo erg, want iedereen met een geel kledingstuk moest op een gegeven moment naar voren komen en dansen. Thomas dus ook, maar ik gelukkig niet. Dansen zoals de Afrikanen doen en kunnen is echt een kunst en dan zou ik zo voor schut staan. Nu mocht Thomas alleen voor schut staan (haha).

Afgelopen zaterdag ben ik met Vader Ndanda naar een bruiloft geweest. Een dubbele bruiloft zelfs, want een echtpaar vierde hun 60-jarig huwelijk en hun zoon trad die dag in het huwelijk. Vervolgens werd ook het huis nog gezegend. De mis en alles was bij het ouderlijk huis. Omdat de oude man bevriend is met Bisschop Willigers (Nederlandse Bisschop die al 40 jaar in Jinja zit) leidde hij de mis. Verder waren er nog 2 priesters en 6 katecheten aanwezig. Dat schijnt hier heel normaal of zelfs nog weinig te zijn. Ook nu was alles weer in het Lusoga dus ik verstond er niets van, maar ik kon de ceremonie wel een beetje volgen. Het gaat hier allemaal heel simpel en naar mijn idee stond het bruidspaar maar heel kort echt in de belangstelling. Na de mis werd er door een aantal mensen een woordje gehouden, werden er cadeaus gegeven en er werd veel gezongen en gedanst, ondersteund door vreugdekreten van de vrouwen. Vervolgens werd de taart aangesneden. Deze wordt hier altijd in hele kleine stukjes gesneden. Van 1 taart kunnen wel 50 mensen eten. Daarna was er een soort receptie waarbij er weer cadeautjes gegeven werden en tot slot was er een lunch. Het meest vreemde van Afrikaanse bruiloften (of eigenlijk alle feesten) vind ik dat er heel veel ongenodigde gasten komen. Ook de genodigde gasten brengen altijd weer mensen mee. Zo gebeurt het dus regelmatig dat er 100-en mensen op een feest zijn waarvan de gastheer/-vrouw nog niet de helft kent. Als ik ergens met Vader Ndanda naar toe ga voel ik me altijd net een VIP. Ik krijg altijd 1 van de beste plaatsen en het lekkerste eten, apart van alle andere gasten. Zo zat ik tijdens de bruiloft naast de katecheten, kreeg ik tussendoor een flesje water en at ik met de bisschop en priesters in de woonkamer, terwijl alle andere mensen buiten aten en heel lang in de rij moesten staan voor hun eten. We kregen ook gewoon een vork. Best jammer eigenlijk want bij zo’n feest hoort toch ook eten met de hand. Toen we bij de bijeenkomst met de president waren, zaten Thomas en ik tussen de politieke leiders en leden van het parlement.

Het heeft hier een week lang (bijna) elke dag vanaf 13:00 u. heel veel geregend (echt tropische buien), maar nu is het alweer een week kurkdroog en snikheet. Ik was dus ook erg blij dat ik gisteren weer lekker kon gaan zwemmen. Sinds een aantal weken zijn Liset en Manon (via J&M) in Jinja. Zij zijn hier voor een (afstudeer)stage van het CIOS. Ik heb ze 1,5 week geleden voor het eerst ontmoet. Sindsdien zijn ze al een keer bij mij op Babies Home geweest en vandaag zijn ze mee gaan zwemmen. Het is wel leuk om weer 2 gezellige Nederlandse meiden in de buurt te hebben waarmee ik af en toe iets kan afspreken. Ze blijven helaas maar kort en gaan 9 mei alweer naar huis. Volgende week ga ik ze helpen met een spellenmiddag voor de kinderen van Mama Jane (een weeshuis in Jinja). Ze gaan allemaal (oud-)Hollandse spellen spelen zoals spijkerpoepen, zaklopen snoephappen, etc.. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Ik heb ondertussen mijn vliegticket gewijzigd. Ik ben 28 juni weer thuis i.p.v. 16 mei. Afgelopen week had ik heel even een klein dipje, maar daar ben ik weer uit en ik geniet met volle teugen van de tijd die ik hier nog heb met de kinderen, Zusters, Vaders, Thomas en alle andere mensen die ik heb leren kennen. Nog even geduld dus, dan kan ik jullie in geuren en kleuren vertellen over mijn ervaringen en foto’s laten zien.

Veel liefs Sabine (Nairuba)