VERVOLG REISVERSLAG

Hoi allemaal,

Gisteren heb ik mama weer op het vliegtuig richting Nederland gezet. Ze is 16 dagen hier geweest. De tijd is omgevlogen en was natuurlijk veel te kort. Er waren nog zoveel dingen meer die ik haar wilde laten zien en ervaren. Het afscheid kwam vrij abrupt want toen we op het vliegveld aankwamen bleek ik niet eens mee naar binnen te mogen om haar te helpen met inchecken. Dat viel wel even tegen en mama vond het ook eng om alleen in te gaan checken omdat ze geen Engels spreekt. Gelukkig kwam ze al snel een andere Nederlandse vrouw tegen en ik heb begrepen dat alles verder goed is gegaan. Na een vlucht van 7 uur was ze alweer geland. Toen ik aan mijn ontbijt zat dacht ik dat ze nog onderweg zou zijn maar toen was ze blijkbaar al thuis in een witte omgeving. Wat een omschakeling vanuit de hitte in de sneeuw.
Nu even wat we de rest van de vakantie nog hebben gedaan.
Om te beginnen waren we de vorige keer vergeten te vermelden dat we de eerste avond onze bagage al kwijt waren. Toen we in Kampala aankwamen hadden we onze bagage opgeslagen bij de supermarkt, zodat we deze niet de hele stad door hoefden te sjouwen. Toen we terug kwamen bij de winkel bleek deze echter al 2 uur gesloten te zijn. Dus moesten we zonder bagage naar de Red Chilli Hideaway, waar we die nacht zouden overnachten. Dat was een eindje buiten de stad. De volgende dag vertrokken we al om 8:30u met een groep naar Murchison Falls, dus ik ben om 7:00u al met een motorbodaboda terug gegaan naar de supermarkt om de bagage op te halen. Het is 's morgens erg druk in Kampala dus ik was ruim op tijd vertrokken. Nu viel de drukte reuze mee en was ik al een half uur voor openingstijd van de winkel daar. Toen ik de tassen eindelijk had, weer snel terug naar de RCH. Ik was nog mooi op tijd terug.
Na de reis naar Murchison Falls zijn we naar Lake Bunyonyi gegaan. Een busreis van uiteindelijk 8 uur bracht ons naar Kabale. Daar hebben we snel even wat boodschappen gedaan en vervolgens zijn we met een privé-taxi naar de pier gegaan. In een kano (een uitgeholde boomstam) zijn we naar Itambira Eiland gepeddeld. Mama mocht rustig genieten van de prachtige natuur en ik peddelde er samen met de bestuurder van de kano 50 minuten op los. Op het eiland sliepen we in een open hut met prachtig uitzicht over het meer. Het koelde er 's avonds hard af (14 graden), dus sliepen we in onze lange broek, jas en sokken onder een laken en deken(s), terwijl we de rest van de reis meestal in een nachthemd op de lakens lagen omdat het anders te heet was. We zijn daar 1 nacht en dag geweest. Helaas was het die dag niet zo'n heel mooi weer en hebben we alleen wat over het eiland gewandeld, terwijl we hadden gehoopt er ook een duik in het meer te kunnen nemen. Lake Bunyonyi schijnt het enige meer in Oeganda te zijn waar geen Bilharzia voorkomt en waar je dus in kunt zwemmen. Helaas dit keer dus niet. Aan het einde van de middag zijn we terug gegaan naar Kabale. Daar kwamen we voor de 3e keer tijdens onze reis Jeff (een Canadees) tegen. Toch wel heel toevallig dat je 3x dezelfde persoon tegenkomt terwijl je van oost naar noordwest en zuidwest reist. 's Avonds tijdens het eten in ons hotel kwamen we ook nog de mensen tegen, waar mama de heenreis mee in het vliegtuig had gezeten en die haar hadden geholpen bij de douane etc. Wat lijkt een (groot) land als Oeganda dan toch klein. De volgende dag zijn we weer met de bus naar Kampala gegaan. Onderweg stopt deze regelmatig en dan komen er allemaal verkopers met hun spullen de bus in en naast het raam staan, om hun dat te verkopen. Erg bizar. Dat kom je in Nederland toch nergens tegen. Het reizen hier is trouwens erg goedkoop (voor onze begrippen tenminste) Voor nog geen 7 euro pp reis je van de ene kant naar de andere kant van het land. Hier maakt iedereen die het kan betalen dus ook gebruik van het openbaar vervoer. Daar kunnen ze in Nederland nog iets van leren.
Mama heeft haar ogen hier uitgekeken en was (natuurlijk) verbaasd over dingen die voor mij ondertussen al heel normaal zijn.
Terug in Kampala zijn we nog naar de bekendste souveniersmarkt van de stad geweest, bij het Nationaal Theater. Daar hebben we allebei nog wat souveniers gekocht. Na nog een nacht in een hotel en een schaars ontbijt van 2 mini boterhammen een ei, thee en héééél veel mieren zijn we via Jinja weer terug gegaan naar Iganga. Daar werden we door alle kinderen en het personeel heel hartelijk ontvangen. De laatste dagen hebben we nog vooral bij het weeshuis en in Iganga doorgebracht. Nog even samen naar de markt, foto's maken etc.
Dinsdagochtend zijn we al op tijd naar Entebbe vertrokken. Vader Ndanda bracht ons weg. Onderweg zijn we nog even gestopt in Jinja, waar we nog wat vrienden van mij troffen en voor de laatste keer een rolex (ommelet in een soort pannenkoek)hebben gehaald. Nadat we nog wat waren wezen eten zijn we door gereden naar Entebbe. Daar hebben we nog even langs het Victoria meer gewandeld. Voordat we mama naar het vliegveld brachten zijn we nog wat gaan eten bij het Victoria Lake Vieuw Hotel en toen was het zover dat we afscheid moesten nemen.

Ik heb echt een super tijd gehad met mama en het had best nog wat langer mogen duren. Ik ben blij dat ik haar heb kunnen laten zien waar ik nu leef en werk en met wie ik mijn tijd doorbreng. Je kunt het allemaal wel zien op foto's en horen van verhalen, maar als je het zelf meemaakt krijg je pas echt een beeld en proef je de sfeer. Dat is onbeschrijflijk. Voor zover ik weet vond het mama het ook geweldig en is ze blij dat ze hier is geweest. Ook van haar had het best nog wat langer mogen duren, maar aan alle leuke dingen komt een keer een eind. Zo ook aan dit verslag. De foto's volgen later want daar heb ik nu geen tijd meer voor.

Heel veel liefs uit het droge en hete Oeganda.