GOED AANGEKOMEN

Hallo allemaal,

Hier is dan het eerte berichtje vanuit Oeganda.
Doordat er op de A9 een ongeluk was gebeurd en wij helaas een afslag hadden gemist (echt nergens gezien) kwamen we na 3 uur rijden eindelijk op Schiphol aan. Het was dus maar goed dat we vroeg waren vertrokken, anders had ik waarschijnlijk mijn vlucht nog gemist. Zelfs nu was het stressen want we waren pas rond 15:00 uur op Schiphol, terwijl we om 16:25 u. zouden vertrekken. Volgens mij ben ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Gelukkig is alles goed gekomen en zijn we na een tussenstop van 4,5 uur in Londen, de volgende dag om 7:45 uur geland in Entebbe. Daar werden we opgehaald door sister Marie en John (chauffeur van het weeshuis). Onderweg naar Iganga zagen we veel armoede; kinderen in kapotte kleren, jonge kinderen met baby's op hun armen of rug, vervallen huisjes, etc. Nadat we in Kampala geld hadden gewisseld (ben voor het eerst in mijn leven miljonair!!) en wat inkopen hadden gedaan zijn we naar het weeshuis gereden. Toen we daar aankwamen lagen de kinderen allemaal net in bed. Toch konden de oudste kinderen het niet laten om nog snel even naar buiten te glippen om ons te zien. We kregen ons huisje te zien en vervolgens het gebouw van de zusters. Daarna kregen we een lunch aangeboden. Het was maar goed dat we behoorlijke honger hadden, anders denk ik niet dat ik het eten naar binnen had gekregen, god allemachtig wat was dat droog en ik voelde me al niet helemaal lekker. Na de lunch hebben we onze spullen uitgepakt en alles een plekje gegeven. Terwijl we daarmee bezig waren werd ik steeds zieker. Het begon dus al goed. Waarschijnlijk kwam gewoon alle spanning en het tekort aan slaap eruit. Na een paar paracetamol, overgeven en wat rust was het gelukkig een beetje over. Toen zijn we maar naar de kinderen gegaan, want die waren ondertussen natuurlijk erg nieuwsgierig. De eerste ontmoeting vond ik niet echt leuk. Dat kwam misschien ook doordat ik me niet lekker voelde, maar Marielle ervaarde het precies hetzelfde. Alle kinderen kwamen op ons afgestormd en wilden opgetild en geknuffeld worden. Als het er 4 zijn of zo dan kan dat wel, maar met 30 wordt dat toch wel moeilijk, en zodra je ze neerzette of losliet begonnen ze te huilen. Ik ben niet lang gebleven want ik werd er meteen weer ziek van. Na een goede nachtrust voelde ik me gelukkig weer fit.

Tot nu toe hebben Marielle en ik vooral gekeken hoe alles eraan toe gaat op het babies home. Het valt niet mee om daar een beeld van te krijgen. Er is weinig structuur, de kinderen lijken allemaal best wel op elkaar, met name omdat ze allemaal het zelfde korte kapsel hebben en het zelfde kind wordt soms bij verschillende namen genoemd. Probeer dan maar eens 30 kinderen te leren kennen. Nu, na ruim 2 dagen denken we soms dat we een paar kinderen kennen, maar als ze dan weer andere kleren aan hebben begint het weer van voor af aan. Waarschijnlijk komt het vanzelf, maar het is best lastig als je kinderen niet bij hun naam kunt noemen, en ze zelf ook niet kunnen zeggen hoe ze heten. We zullen het maar gewoon wat tijd geven.
Gisteren zijn we even met Sister Elizabeth (hoofdzuster) naar het centrum van Iganga geweest en vandaag zijn we er voor het eerst zelf heen gegaan. Verder hebben we vandaag met de kinderen gespeeld, al wat kinderen gewassen en we hebben 1 meisje (Rose) naar boardingschool (een school waar ze ook wonen) gebracht. Morgen gaan we waarschijnlijk naar Soroti (4 uur rijden) om een meisje weg te brengen. Zij zit op een speciale school voor blinden en slechtzienden. Het meisje (Scovia) is slechtziend net als haar zusje, maar die is nog te klein om naar school te gaan.

Zoals je ziet valt er meteen een heleboel te vertellen. In het begin vond ik er nog niet zoveel aan en voelde ik me totaal niet op mijn gemak maar nu we er een paar dagen zijn voel ik me al veel beter. Ik heb nog wel mijn mindere momenten, waarop ik me dan toch weer even wat minder prettig voel, maar als we straks wat meer te doen krijgen, zal dat wel steeds minder worden.

Voor nu in ieder geval heel veel groetjes uit een heel warm en zonnig Iganga!

Liefs Sabine