RWANDA

Hallo allemaal,

We zijn ondertussen alweer een maand verder en ik heb nog niet eens verslag gedaan van mijn reis naar Rwanda.
Voor alle zekerheid ben ik 2 dagen voordat we naar Rwanda vertrokken toch naar Kampala gegaan om mijn visum te regelen. Dat was maar goed ook, want het bleek niet eens in 1 dag geregeld te kunnen worden. Ik kon hierdoor 2 dagen geen les geven, wat ik best vervelend vond. Gelukkig namen Steve en Hillary alles van me over.
Ik was op woensdag ochtend al vroeg naar Kampala vertrokken, zodat ik de ochtendspits kon ontlopen. Met een matatu weet je nooit hoe het gaat lopen, en dus kwam ik richting Kampala toch in de ochtendspits terecht. Het viel gelukkig mee, want over de laatste paar kilometer hebben we toch maar ongeveer 30 minuten gedaan, terwijl het ook ooit uren kan duren. Ik was uiteindelijk mooi op tijd bij de Rwandese ambassade. Na het invullen van wat formulieren (blijkbaar is het erg belangrijk wat je ouders doen!) bleek dat ik de volgende dag pas terug kon komen om mijn paspoort met visum weer op te halen. Echt belachelijk want het enige wat ze hoeven te doen is een sticker in het paspoort plakken en een stempel zetten. Doordat ik de volgende dag pas kon terugkomen had ik de keuze om weer terug te gaan naar Jinja en de volgende dag terug te gaan, of naar vrienden in Kampala gaan. Aangezien ik niet echt zin had om op en neer te reizen ben ik naar mijn vrienden Abra en Joan gegaan. Joan was 6 maanden zwanger en had tegen de avond zwangerschapsles. Hier ben ik mee naar toe gegaan. Tijdens zo’n avond krijgen ze informatie over allerlei zaken die met de zwangerschap te maken kunnen hebben. Deze keer ging het over zwangerschap en HIV/AIDS. Erg interessant! Ik dacht nl. dat je AIDS tijdens een zwangerschap via het bloed automatisch doorgeeft aan het ongeboren kind, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Er werden ook dingen gezegd die ik onzin vind en die in Nederland zelfs afgeraden worden. Volgens de informant moet de baby minstens 6 maanden bij de moeder in bed slapen (de man moet dan maar ergens anders slapen!). Ik vond het leuk om deze bijeenkomst meegemaakt te hebben.
De volgende ochtend weer vroeg naar de ambassade gegaan zodat ik op tijd terug zou zijn en ’s middags nog les zou kunnen geven, maar helaas. Om half 10 stond ik aan de balie, waar ik meteen weer werd weggestuurd, want ik kon pas tussen half 12 en 12 uur komen. Tot mijn grote verbazing moest mevrouw toen ik om half 12 terug kwam de sticker nog in mijn paspoort plakken en de stempels zetten. Had ze dat 2(4) uur geleden niet gewoon even kunnen doen? Gelukkig was alles geregeld en kon ik vrijdag met een gerust hart op weg naar Rwanda.

Na een nachtelijke busreis van 10 uur kwamen we in Kigali, de hoofdstad van Rwanda aan. We wilden daar vooral heen vanwege het genocide museum (en de genocide kerk in Nyamata en Ntarama), waar je o.a. ‘alles’ te weten kunt komen over de oorlog tussen de Hutu’s en Tutsi’s. Dit was erg interessant maar ook heel ingrijpend, met name de verhalen van de overlevenden. In de (kelders van de) kerken lagen allemaal kleren, botten en schedels van overledenen. Voordat we bij het museum naar binnen konden hadden we al 2 uur staan wachten. Het was nl. de laatste zaterdag van de maand en dan heeft iedereen sociale dienst. Dat houd in dat iedereen de straat op gaat om de stad schoon te maken. Ik moet zeggen dat de stad er ook ontzettend schoon en eigenlijk best westers uitzag. Er waren erg veel Franse invloeden zichtbaar. De hoofdwegen waren allemaal voorzien van erg goed asfalt en daarnaast lagen vaak nog parallelwegen van kinderkoppen. In de supermarkt verkochten ze overheerlijke stokbroden, (chocolade)croissants, wafels, koffiebroodjes, etc. Wat betreft het brood had ik hier nog wel weken willen blijven. Daar kunnen ze in Oeganda nog veel van leren. Zelfs het brood van de Shoprite (in Kampala) is er niets bij. Het taxipark was schoon en goed geregeld, wat in Oeganda (vooral Kampala) een grote puinhoop is. Het was dus goed om te zien dat het in Afrikaanse landen ook anders kan.
Ik heb eigenlijk nog heel veel te schrijven over de ontwikkelingen op de school, maar aangezien het bovenstaande verhaal al best lang is geworden, zal ik daarover zeer binnenkort een nieuw bericht plaatsen. Ik kan in ieder geval vast vertellen dat de school per 1 januari gaat sluiten en ik dus zonder werk zit! Hierover binnenkort dus meer.

De foto’s kun je bekijken op de volgende link: http://www.mijnalbum.nl/Album=OVWH3XXT

Heel veel groetjes Sabine