KIIRA KIDS INTERNATIONAL SCHOOL

Hallo allemaal,

Dit is mijn laatste bericht vanuit Oeganda.
Gisteren heb ik ’s morgens, als afscheid, de kinderen van het weeshuis getrakteerd op een snoepzakje en de kinderen van daycare en school op popcorn. Tegen de avond heb ik nog een afscheidsfeestje gehad met alle kinderen en personeelsleden van het weeshuis en vrienden. Dat was hartstikke leuk en gezellig, maar ook al een beetje moeilijk. We hebben gespeeld, gedanst, gekletst, gesnoept en gedronken. Daarna had ik met de zusters nog een afscheids-etentje. Vanmorgen heb ik echt afscheid genomen. Dat was erg moeilijk en de tranen vloeiden dan ook volop. Nu ben ik in Jinja. Vader Ndanda brengt me naar ’t vliegveld, maar hij had eerst nog een meeting in Jinja. Daarna gaan we naar Entebbe waar we nog een nachtje moeten slapen voordat ik op het vliegtuig stap.

Twee weken geleden heb ik in Jinja een bezoek gebracht aan de Kiira Kids International School. Ik had al een tijdje terug een telefoonnr. gekregen van iemand die daar werkt en nu had ik eindelijk de tijd om eens te gaan kijken, dus sprak ik af om donderdag te komen. Ik heb voornamelijk met een Amerikaanse leerkracht een gesprek gehad en een rondleiding. Ik was heel erg benieuwd of het onderwijs daar hetzelfde gaat als op de Oegandese scholen. Helemaal niet dus. Op deze school wordt gewerkt volgens het Britse curriculum en hebben ze hele kleine klassen. In elke klas zitten gemiddeld 8 leerlingen en zijn 2 leerkrachten (1 blanke en 1 Oegandese). Dit doen ze, omdat ze de Oegandese leerkrachten op een hoger niveau willen krijgen en bekend willen maken met het Westerse onderwijs, zodat de school uiteindelijk alleen met Oegandese leerkrachten kan werken. De school telt momenteel 40 kinderen van allerlei nationaliteiten (Brits, Amerikaans, Nederlands, Australisch, Indisch en enkele (geadopteerde) Oegandezen).
Tijdens het telefoongesprek werd me al verteld dat ze voor het nieuwe schooljaar op zoek zijn naar nieuwe leerkrachten. Na school heb ik een gesprek gehad met een aantal ouders die in het bestuur zitten (de school met de leerkrachten runnen). Zij zouden het fijn vinden als ik volgend jaar op hun school les wil komen geven. Nu is het dus aan mij, om te beslissen of ik dat ook ga doen. Om een beter beeld te krijgen van de werkwijze en de sfeer op de school ben ik vorige week nog een hele dag op de school geweest en heb ik in verschillende klassen gekeken. Ik vond het erg leuk. Er heerst een hele rustige, gemoedelijke sfeer (misschien niet zo gek met zo’n kleine klasjes) en omdat het nog zo klein is, is het ook heel persoonlijk.
Na school heb ik nog wat gedronken en gepraat met Hillary (leerkracht) en Sjoerd (’n (Nederlandse) ouder). Het aanbod om op die school te komen werken is wel heel verleidelijk en eerlijk gezegd ben ik er wel in geïnteresseerd. Dat zou dan betekenen dat ik maar een week of 8 in Nederland ben en vervolgens weer, voor nog een jaar, naar Oeganda terug ga........

.....Eerst maar eens even naar huis, om te kijken hoe het daar met iedereen is en vooral met mijn nichtje. Zij was ruim 5 maanden toen ik naar Oeganda vertrok en is als ik terug kom dus 15 maanden. Wat zal zij veranderd zijn!!
Ik ben trouwens ook een beetje veranderd want ik heb afgelopen maandag mijn haren laten twisten. 11,5 uur pijnlijden aan zowel m’n hoofd als mijn billen, maar het resultaat mag er wezen, zeker als je je bedenkt dat het hier maar €25 kost!

Tot zover mijn (voorlopig) laatste bericht uit Oeganda.

Tot binnenkort! Liefs
Sabine (Nairuba)