ZIEK(ENHUIS)

Hallo allemaal,

Donderdag 13 december heb ik ongeveer 4 uur in het ziekenhuis doorgebracht. Ik had de dagen daarvoor al wat last van krampen zodra ik iets at en/of direct na een maaltijd. De nacht van 12 op 13 december had ik continue krampen in mijn maag/buik en kreeg ik pijn in mijn hele bovenlichaam. Verder moest ik een paar keer overgeven en had ik veel last van duizeligheid. Ik had dus bijna de hele nacht niet geslapen. Toen het ’s morgens niet over was (net zo erg bleef of zelfs erger werd) besloten we maar naar het ziekenhuis in Jinja te gaan. Geen van de dienende zusters was die dag aanwezig (allemaal funeral-rights) dus ook de auto van Babies Home was helaas niet aanwezig. Er moest dus een prive-taxi besteld worden, want met de matatu was nu geen optie. Ik heb de hele reis op de achterbank gelegen en bij elke oneffenheid in de weg (die zijn er nogal veel) verging ik van de pijn. Gelukkig reed de chauffeur snel maar wel voorzichtig. Ik ben nog nooit zo snel in Jinja gekomen. In het ziekenhuis ging het er wel heel bijzonder aan toe. Eerst naar de dokter, vertellen wat ik mankeerde. Die gaf me vervolgens zonder me te onderzoeken een verwijsbriefje voor wat tests. Zonder iets te vertellen wilden ze beginnen met prikken, maar ik wilde natuurlijk wel weten wat ze nu eigenlijk gingen doen. Testen op malaria. Ik kon zo wel zeggen dat het geen malaria was, maar voor alle zekerheid toch de test laten doen. Daarnaast wilden ze ook mijn ontlasting onderzoeken. Dat werd lastig, want ik was die ochtend al naar het toilet geweest, en dat hoef ik vaak maar 1 keer per dag. Toen ik dat uitlegde hoefde dat dus niet meer en kon ik wachten op de uitslag van de malariatest. Deze was natuurlijk positief; GEEN MALARIA! Wat een verrassing! Ik nam met dit onderzoek geen genoegen, want ik had nog steeds ontzettende pijn en wilde weten waar dat vandaan kwam. Omdat ze geen ontlasting konden onderzoeken stelden ze voor om een echo te laten maken van mijn organen in de buikstreek. Prima, dacht ik, dan kunnen ze vast wel zien wat er aan de hand is. Bij de assistente moest ik eerst 15.000 shilling betalen en na ruim een half uur wachten was ik aan de beurt. Eerst weer wat vragen beantwoorden en toen op het bed voor een echo. Toen ik echter op mijn rug moest gaan liggen voor de echo verging ik van de pijn, dus dat ging niet. De dokter verwees me door naar een vrouwelijke arts. Ik dacht dat die me dan wel zou onderzoeken, maar het enige dat ze deed was opnieuw dezelfde vragen stellen en mijn bloeddruk meten. Deze was laag, maar voor zover ik weet is dat normaal in de familie, dus daar maakte ik me niet druk om. Dan toch maar weer terug naar de onderzoekskamer voor een echo. Nu zetten ze het bed iets rechter, waardoor ik me niet helemaal hoefde uit te strekken. Nieren, lever, darmen, maag, blaas, alvleesklier, alles werd bekeken, maar er was niets afwijkends te zien. Op zich natuurlijk heel fijn, maar waar kwam die pijn dan vandaan. Ik had sinds de nacht ook ontzettend veel last van mijn middenrif en rechter sleutelbeen. Ik dacht dat dat misschien kwam van het verkeerd ademhalen en aannemen van een verkeerde houding. Dat konden ze op de echo niet zien, dus besloten ze ook een röntgenfoto te laten maken. Weer 15.000 shilling! Hieruit bleek dat mijn rechter sleutelbeen licht verschoven is (dat is waarschijnlijk gekomen door de val tijdens het mountainbiken, 2 weken geleden). Het enige wat ze daaraan konden doen, was een mitella aanleggen en evt. fysiotherapie. De fysiotherapeut was echter niet aanwezig en ik had geen zin om daar ook nog op te wachten. We waren ondertussen al bijna 4 uur in het ziekenhuis. Daarbij hoopte ik dat deze pijn zou verdwijnen als de pijn in mijn maagstreek ook weg was en ik weer gewoon kon ademhalen. De pijn in mijn maagstreek kon een reactie zijn op de pijn in mijn schouder, maar ze dachten eerder aan een reactie op gekruid eten. Geen kruiden in het bijzonder, gewoon gekruider dan ik gewend ben. Dat zou wel eens kunnen kloppen want tijdens het voorbereiden van de feestmaaltijd heb ik de kerrysaus geproefd en deze was veel te pittig gekruid, de afgelopen week heb ik inderdaad 1x vrij gekruid eten gehad, en toen ik met Vincent en Lieveke uit eten was geweest bij 2 Friends had ik ook iets gegeten wat mild gekruid was en daar reageerde mijn maag ook meteen op. Ik was dus wel gerust gesteld dat ze een oorzaak hadden gevonden en ik kreeg een aantal medicijnen mee (pijnstiller, een drankje om mijn maag rustig te krijgen en nog 2 soorten pillen) Door al deze medicijnen zou ik me snel beter moeten voelen. Ik heb de hele dag nog veel pijn gehad en ook ’s nachts. Ik lag om 21:00 uur al op bed. Ik heb gelukkig wel iets beter geslapen dan de vorige nacht maar ik kon alleen op mijn linker zij liggen, alle andere houdingen deden ontzettend pijn. De volgende ochtend om 5:00 uur had ik ook nog eens zo’n pijn aan mijn linker heup L (wat wil je als je daar de hele nacht op moet liggen) dat ik ben opgestaan. Op een stoel ben ik vervolgens weer voor even in slaap gevallen. De pijn in de maagstreek was gelukkig grotendeels verdwenen, maar ik heb wel nog de hele dag veel last gehad van mijn middenrif en sleutelbeen. Zowel de dag dat ik naar het ziekenhuis was geweest als de dag erop had mijn moeder even gebeld. Dat was natuurlijk heel fijn, maar ademhalen deed zeer en ook praten kostte me veel energie en deed na verloop van tijd zeer, dat was dus wel vervelend. Ik heb de hele dag veel geslapen en ben af en toe even naar buiten geweest, maar ik kon er alleen maar zitten en alle kinderen willen graag geknuffeld of opgetild worden, dus lang ben ik niet buiten gebleven. Omdat ik in geen enkele houding meer kon liggen (alles deed pijn) heeft Marielle allemaal dekens en kussens onder mijn matras gepropt, zodat ik in bed kon ‘zitten’. Dat was veel beter en zo heb ik de volgende nacht ook zonder pijn kunnen slapen. Ik werd zelfs zonder pijn wakker, dus ik was helemaal blij. Helaas was dat maar voor korte duur. We zouden eigenlijk gaan zwemmen in Jinja maar ik had besloten om nog maar niet mee te gaan, omdat we dan eerst weer een uur in een (over)volle matatu over een deels slechte weg moesten. Nu het beter met me ging wilde ik niet meteen weer alles gaan belasten. De voormiddag is het heel goed gegaan, maar tussen de middag ben ik met Sr. Regina eten gaan halen aan de overkant van de weg en voordat we terug waren had ik alweer zo’n pijn aan mijn middenrif dat ik niet meer diep kon ademhalen. Na de lunch ben ik dus ook meteen weer naar bed gegaan. Nu kon ik weer niet rechtop in mijn bed zitten, dus heb ik me op het kleine stukje wat recht was dubbelgevouwen en zo heb ik toch weer even kunnen slapen. ’s Avonds had ik nog steeds behoorlijk wat pijn, dus na het eten ben ik weer meteen naar bed gegaan. Alle kussens en dekens weer onder mijn matras uit zodat ik plat kon liggen en gelukkig heb ik goed kunnen slapen. Het is nu maandag en ik ben weer met pijn in mijn middenrif wakker geworden. Het gekke is, dat ik in de afgelopen dagen elke keer op andere plaatsen pijn kreeg. Nu blijft het rond het middenrif hangen, maar dat is wel vervelend omdat ik dus nog steeds niet fatsoenlijk adem kan halen. De dagen duren zo ook best lang en ik vind het helemaal niet leuk dat ik niets met de kinderen kan doen. Morgen zouden Marielle en ik een kinderfeestje geven, maar dat hebben we vanwege mijn gezondheid even uitgesteld. Gelukkig wisten de kinderen nog van niets, dus die hoeven we niet teleur te stellen.
Ik hoop dat het snel weer wat beter met me gaat, want dit is niets. Omdat John (de chauffeur van het weeshuis) naar het centrum moest kon ik meerijden en snel dit berichtje op de site zetten, maar verder kan ik eigenlijk niet zo veel.
Ik ben trouwens tijdelijk niet echt bereikbaar op mijn mobiel, want ook die heeft het vrijdag begeven en ik ben nu niet echt in staat om allerlei winkels af te zoeken waar ze deze evt. zouden kunnen maken. Je hoort het wel zodra ik weer bereikbaar ben.
Oh, en natuurlijk niet te vergeten:

ALLEMAAL HELE FIJNE KERSTDAGEN,
EEN GOEDE JAARWISSELING
EN EEN GEZOND EN GELUKKIG 2008!!!J