VIES, VIES, VIES

Daar ben ik weer. Na de vorige berichten denken jullie misschien wel dat ik nooit op het weeshuis ben, maar dat is wel zo hoor. Soms komen er andere dingen tussendoor en hier doet iedereen alles zoals het komt, dus wat dat betreft raken we al aardig ingeburgerd.

Wat een titel he, maar wel erg toepasselijk voor hier. Het is namelijk zo dat we hier binnen een paar minuten altijd alweer vies zijn. Er hangt hier zoveel stof in de lucht dat onze huid al snel heel bruin lijkt, maar na elke was beurt blijkt dat dan toch weer niet zo te zijn. Hoewel het ik nu toch wel al een beetje begin te verkleuren. Verder komen alle kinderen hier de hele dag aan je hangen en ze willen opgetild worden. Dan zitten ze met hun vieze handen, voeten/schoenen aan onze kleren die meteen weer rood/bruine vlekken hebben van het rode zand hier. In het begin vond ik het maar vies en wilde ik het liefst elke dag schone kleren aan doen, maar dat is echt gekkenwerk. We hadden al snel in de gaten dat dat niet veel uithaalde, dus nu doen we gewoon 'n dag of 3 dezelfde vieze kleren aan. Er valt anders niet tegen op te wassen. Dat moeten we hier ook nog eens allemaal met de hand doen. Zelfs na het wassen en ongeveer 3x uitspoelen wordt het water nog bruin van de kleren. Nou worden we hier niet alleen vies van de kinderen met hun vieze handen, snottebellen etc. maar ook op straat of in de taxi wordt je ontzettend vies. Overal hangt een enorme stofwolk. Zelfs de groene struiken aan de zijkant van de weg zien bruin van de dikke laag stof/zand die over de groene blaadjes ligt.
Wat ook vies is hier, dat is het plasgedrag van de kinderen. Ze plassen echt overal: binnen & buiten, broek omlaag of in de broek. Ze lopen hier soms halve dagen in natte broeken rond. In het begin wisten wij ook niet wat nou normaal is hier, maar het plasgedrag vinden ze heel normaal. De zusters vinden alleen wel dat de kinderen een schone broek aan moeten krijgen als ze nat zijn. Zodra de kinderen kunnen lopen krijgen de kinderen geen luier meer aan. Dat heeft vooral te maken met de uitslag die de kinderen van de natte luiers krijgen. Als ze geen luier aanhebben, kunnen ze zien wanneer ze geplast hebben en kunnen ze verschoond worden. Ook de babies hebben om dezefde reden soms geen luier aan. Verder gebruiken de kinderen hier voor zover wij weten ook geen toiletpapier nadat ze een grote behoefte hebben gedaan, lekker he?! De jongens krijgen ook nooit ondergoed aan en de meisjes alleen (een onderbroek of korte broek) onder een jurkje.

Voordat ik naar Oeganda vertrok heb ik 2 spelletjes gemaakt. Lotto en memory. Vandaag heb ik voor het eerst lotto uitgeprobeerd met 3 kinderen. Voor 2 kinderen was het nog wat te moeilijk. Ze snapten niet dat ze het kaartje dat ze omdraaiden op de kaart met hetzelfde plaatje moesten leggen. De oudste begreep het wel, dus die heeft de kaartjes allemaal neer gelegd. Het belangrijkste was dat de kinderen wel genoten van de extra aandacht die ze kregen. Om het spel te laten slagen zal ik me toch op de oudere kinderen moeten richten.

Ook heb ik vanmorgen weer eens hard gelopen. Het was even afwachten hoe mijn knie hierop zou reageren, maar dat ging gelukkig goed. Ik ben deze keer wel zo verstandig geweest om wat rondjes rond het weeshuis en het veldje voor de kerk te lopen, zodat ik niet weer zou verdwalen en voor het geval dat ik weer last zou krijgen van mijn knie. Echt grappig hoe de mensen op me reageren als ik aan het hardlopen ben. Normaal gesproken roepen ze allemaal Mzungu (blanke) en beginnen ze te zwaaien of willen ze een hand, maar nu niet. Ze roepen wel Mzungu, maar vervolgens beginnen ze heel hard te lachen of lopen ze met een grote boog om me heen. Tijdens het rekken en strekken stonden er gewoon +/- 10 kinderen naar me te kijken. Het is ook wel heel raar om een Mzungu zo bezig te zien. Hier denken ze schijnbaar dat dat eigenlijk niet kan. Echt bijzonder!

Dit was het weer voor deze keer.

Veel liefs Nairuba (Sabine)