Waarom vrijwilligerswerk in Oeganda?

Al vele jaren was het een wens van mij om op vakantie te gaan in Afrika. Nadat een nicht van mij in Kenia was gaan wonen werd dat gevoel alleen maar sterker. Toen zij overleed aan malaria heb ik wel even getwijfeld of ik het wel moest doen, maar ik wilde zo graag dat ik toch heb doorgezet. Het leek me geweldig; de uitgestrekte vlaktes, dichte oerwouden, bijzondere dieren in het wild, het avontuur. Nadat ik de Pabo had afgerond ben ik dan ook met een internationaal gezelschap 3 maanden lang door Afrika gaan reizen. We begonnen onze reis in Kaapstad (Zuid-Afrika) en trokken via Namibië, Botswana, Zimbabwe, Zambia, Malawi, Tanzania & Zanzibar naar Nairobi in Kenia. We bezochten alle hoogtepunten en Nationale parken in deze landen (behalve Kenia). We sliepen in tenten en kookten op houtskool. Zelfs na 3 maanden had ik er eigenlijk nog geen genoeg van. Het was echt een geweldige ervaring en het overtrof al mijn verwachtingen. Ik voelde me daar vrij, vond het heerlijk om continue in de mooie natuur te zijn, primitief te leven (back to basic) en nieuwe mensen van over de hele wereld te leren kennen.
Ik wist toen meteen dat ik nog eens terug wilde. Een jaar later zou dat ook gaan gebeuren, maar helaas werd de reis geannuleerd wegens te weinig deelnemers. De jaren daarna bleef dit gevoel, dus besloot ik de zomer van 2006 opnieuw naar Afrika te gaan. Omdat ik de eerste reis eigenlijk nog bijna niets van Kenia had gezien wilde ik daar nog eens naar toe. Tijdens het zoeken naar een reis viel mijn oog op een reis door Kenia & Oeganda. Deze keer moest de reis in mijn vakantie passen dus werd het een kampeersafari van drie weken met allemaal Nederlanders. Drie heel bijzondere weken! Ook nu bezochten we verschillende Nationale parken (Masai Mara, Lake Naivasha en Lake Nakuru in Kenia en Queen Elizabeth N.P, Bwindi, Sipi Falls en Kibale in Oeganda) en andere mooie plaatsen als Lake Bunyonyi, Jinja en andere dorpjes waar we doorheen kwamen. Wat deze reis vooral heel speciaal maakte was het bezoek aan de berggorilla’s in Bwindi N.P in Buhoma. Oog in oog staan met deze machtige dieren en zelfs door een van hen geaaid worden was een onbeschrijflijke ervaring. Ik merkte evenals tijdens mijn vorige reis dat ik niet alleen door dit werelddeel wilde reizen, maar er deel van wilde uitmaken. Ik had heel sterk de behoefte om contact te maken met de lokale bevolking en te ervaren hoe het zou zijn om te leven zoals zij, er echt te wonen, ik wilde iets betekenen voor de mensen en de cultuur nog beter leren kennen. Eenmaal terug in Nederland bleef dit gevoel en dus ben ik er vrij snel werk van gaan maken. Ik ben op het internet gaan zoeken naar organisaties waarmee ik voor wat langere tijd zou kunnen afreizen naar een Afrikaans land (liefst Oeganda) om daar te gaan wonen en me in te zetten voor de lokale bevolking. In het begin zag ik alleen de leuke dingen en idealiseerde ik alles heel erg, maar gedurende het afgelopen jaar ben ik alles wel wat realistischer gaan zien. Van het idee dit echt te gaan ervaren krijg ik gewoon vlinders in mijn buik. Het zal er echt niet alleen maar leuk zijn. Ik ben me er heel erg van bewust dat ik ook minder leuke dingen zal meemaken en dat ik het af en toe best moeilijk zal hebben, maar dat weerhoudt me er niet van om het te doen.
Ik ga dit dus gedeeltelijk doen om me in te zetten voor de mensen daar, maar ook om mezelf te verrijken en een droom te verwezenlijken. Ik heb al heel vaak van mensen gehoord dat ik helemaal straal als ik over Afrika praat en zo voelt het ook. Soms denk ik wel eens dat ik daar gewoon thuis hoor. Ik krijg altijd een warm gevoel bij dit continent, vooral bij Oeganda. Mijn eerste indruk is dat de mensen daar heel vriendelijk zijn. Ik ben dan ook heel blij dat ik mag gaan ervaren hoe het is om tijdelijk in Oeganda te wonen.

Eigenlijk best heftig allemaal (vind ik zelf), en wat dat allemaal met me zal doen en betekent voor de toekomst.... dat zie ik daarna wel weer.

Liefs Sabine